Gleason Score 7

Info

Patrick Verbeeck studeerde fotografie in Sint-Lucas Brussel. In het dagelijks leven combineert hij freelance fotografische opdrachten met een job als leraar aan de Sint-Lucas School of Arts (afdelingen Grafische Vormgeving / Reclame / Illustratie) in Antwerpen en aan SASK in Lier.

Hoewel hij geen onbekende is in de editoriale kringen (zijn werk verscheen in allerlei tijdschriften en publicaties, op nationale en internationale websites en in De Standaard), wil hij nu meer inzetten op zijn vrij werk en het gewone publiek via tentoonstellingen met zijn beelden laten kennis maken.

De laatste 5 jaar investeerde hij aanzienlijk wat tijd in eigen artistieke projecten, vooral rond landschap en architectuur en rond de mogelijke spanning tussen die beiden elementen. Als fotograaf heeft hij een alert oog en een uitgesproken feeling voor het ‘unheimliche’ van een locatie. De beheerstheid van zijn beelden en zijn vlekkeloze techniek kenmerken zijn werk.

Toch beperkt hij zich in zijn vrij werk niet tot puur registrerende en afstandelijke documentaire fotografie. Hij weet wat een beeld nodig heeft. Hij schept sfeer en roept emoties op. Zijn foto’s hebben een ziel en vertellen verhalen.

Afgelopen zomer kreeg fotograaf Patrick Verbeeck onverwacht het harde verdict van ‘prostaatkanker’. Een ‘Gleason Score’ (die de kwaadaardigheid van de tumor meet) van 7 gaf aan dat het om een vrij agressieve vorm van kanker ging.

Een volledige verwijdering van de prostaat - met risico op blijvende ongemakken als impotentie en incontinentie - drong zich op. Het nieuws was een zware psychologische schok voor de fotograaf. Toch bleef hij niet bij de pakken zitten en was hij vastbesloten iets moois te creëren uit deze negatieve ervaring.

De krachtige, gedurfde, emotionele en zeer persoonlijke reeks ‘Gleason Score 7’ gaat over angst en hoop, over leven en dood. De fotograaf ontvouwt hier een melancholische, desolate maar zeer fascinerende en poëtische wereld.

Via metaforische natuurbeelden, drukt hij zijn gedachten en gevoelens uit, van aan de diagnose tot enkele maanden na de operatie. Als kijker kan je meekijken in zijn hoofd en voel je zijn emoties letterlijk wegen. Hoewel de algemene teneur donker is, spreekt er ook hoop uit de aanwezige lichtpunten.

In tegenstelling tot borstkanker, is prostaatkanker nog één van de laatste taboes in onze maatschappij. Hiermee wil de fotograaf in dit fotografisch essay komaf maken.

Hij wil de ziekte een gezicht geven door de evocatieve natuurbeelden (die zijn innerlijk vertegenwoordigen) te combineren met zelfportretten en niet-schokkend visueel bewijsmateriaal van zijn opname en van de ingreep.

Het onderwerp moet eindelijk bespreekbaar worden en daar kan een reeks exposities in cultuurcentra uitermate toe bijdragen.

Open ma, di, wo, vr van 9u00 tot 12u00 en 13u30 tot 17u00, do van 9u00 tot 12u00 en 13u30 tot 18u00 // 1 uur voor de voorstellingen

Bron: UiTinVlaanderen.be