Babel

Info

Zwevend langs kilometers glas,

vanuit de ijle lucht die tussen de bouwmassa vloeit,

zien we door een venster de bewoner,

die na een lange dag op bed neerploft.

Erboven, eronder en ernaast hetzelfde.

Het zijn de dagelijkse routines van het leven als atoom.

Na de voorstellingen Bildraum (2014) over het huis en In between violet & green (2017) over het landschap, schetst Steve Salembier in Babel zijn portret van de stad. Babel is voor Salembier de stad waarin alle steden huizen, waar het tijdelijke een staat van permanentie is geworden – waar ook het onderweg zijn een bestemming is en waar metrolijnen, roltrappen en liften de collectieve verplaatsing verheffen tot ritueel. Dat dit ritueel ook abrupt kan stilvallen, leert ons de coronapandemie. De globale crisis stelt ons conventioneel gebruik van woon- en werkruimtes radicaal in vraag en verplicht ons om deze te herbenoemen. Plots vergaderen we in de badkamer, kamperen we in de living en doen we zowat alles noodgedwongen binnenskamers. Wat als de spraakverwarring die over de bijbelse stad neerdaalde dan ook geen goddelijke straf is, maar veeleer een uitnodiging tot aanpassing en verandering?

Live op scène dissecteert Salembier de 21ste-eeuwse metropool als een ‘permanent onaangepaste biotoop’ waarin de spanning tussen de megalomanie van het stedelijke landschap en de schaalverkleining binnen de intieme leefwereld van het vereenzaamde individu wordt opgedreven. Aan de hand van maquettes, fotografie, video en projectie toont hij hoe de verhoudingen tussen de mens en zijn leefomgeving fundamenteel gewijzigd worden en dagelijks onderworpen zijn aan extreme condities. Drijvend op de klanklandschappen van ‘Zonderwerk’ wordt Babel een voorstelling met de beat als ademhalingsfrequentie van een hedendaagse kosmopool. Soms bezwerend repetitief, dan weer ontroerend alledaags.

Concept, tekst en spel: Steve Salembier

Soundtrack: Zonderwerk: Linde Carrijn en Dijf Sanders

Dramaturgie:Tom Rummens