Fotografiecircuit: Letting go of holding on

Info

Iedereen wordt geboren met angst, heeft er mee leren omgaan, of leert het nog. Wat begon als een zoektocht naar antwoorden, het vertellen van een verhaal, evolueerde in vragen.

Wanneer ik het niet had verwacht, brachten de vragen mij terug naar ons. En werden ze in alle stilte en op zijn tijd beantwoord.

Anaïs Lesy (°1995) studeerde af in 2018 aan Narafi. Momenteel volgt ze een verdere master opleiding in fotografie in Sint-Lukas te Brussel. Voor Anaïs is het belangrijk om elke dag 'momenten' vast te leggen. Ze is altijd opnieuw onder de indruk van hoe licht, vorm en beweging iets kunnen creëren. Haar camera draagt ze overal met zich mee en ze maakt intuïtief beelden van alles wat ze interessant vindt en wat haar aandacht vraagt. Anaïs werkt ook graag met beelden die meerduidig zijn of toch deze illusie opwekken. Net als poëzie, moedigt haar werk de kijker aan om er in rond te dwalen. Hij wordt aangemoedigd om de beelden te overdenken en zijn eigen ideeën in de scènes te projecteren.

Anaïs werkt voornamelijk analoog en experimenteert graag met vervallen filmrolletjes. Er bestaat natuurlijk altijd het risico dat er niets op het beeld te zien zal zijn, of dat het er helemaal anders uitziet dan gewenst. Maar meestal blijft ze verwonderd door het onverwachte boeiende resultaat. Doorgaans gebruikt ze een midden-formaat camera, omdat ze met dit type camera haar beter kan concentreren op het elimineren van objecten die storend zijn in een beeld. Daarom verkiest ze ook voornamelijk zwart-wit, want kleur kan soms een storende factor zijn, die de essentie van het beeld wegneemt. In bepaalde reeksen, zoals ook in de reeks 'Letting go of holding on' komt wel kleur terug maar dan op een heel subtiele manier en in dezelfde kleurtonen, zodat het één geheel blijft.

Haar werk vertrekt vaak vanuit haar familie. De reeks 'Letting go of holding on' (2018), gaat over angst. Sinds lang heeft Anaïs interesse in het thema en vooral in het grote taboe dat daar rond hangt, want iedereen wordt geboren met angst. Het beginpunt van deze reeks was Wim, iemand die kampte met een angststoornis. Na lange en interessante gesprekken bracht dit haar terug op een ander pad, namelijk terug naar haar familie. In deze reeks toont Anaïs portretten van haar ouders, broer en zelfportretten die ze combineert met landschap-en natuurbeelden.